درهم

اولین و قوی ترین خاطره من از الویس پریسلی مربوط به مرگ اوست. او تنها 42 سال داشت اما در سال 1977 به نظر می رسید که متعلق به دنیای بسیار قدیمی تری است. در 45 سال پس از آن، شهرت او تقریباً کاملاً نکروولوژیک شده است. گریسلند یک مکان زیارتی و یک مقبره است.

«الویس» باز لورمن - یک فیلم زندگی‌نامه‌ای به این معنا که «هتل شکستن قلب» یک نقد Yelp است - برای از بین بردن این غم و اندوه تشییع جنازه بسیار کار می‌کند. لورمن که رابطه‌اش با گذشته همیشه بی‌احترامی و ضد نوستالژیک بوده است، می‌خواهد الویس را به زندگی بازگرداند تا تصور کند او در زمان خودش چه کسی بوده و در زمان ما چه معنایی می‌تواند داشته باشد.

موسیقی متن با تکان‌های هیپ‌هاپ (که به مجموعه‌ای در تیتراژ پایانی کشیده شده است)، تکه‌هایی از تکنو و ضربات شمالتز با موسیقی مصنوعی، فهرست پخش مورد انتظار را تکان می‌دهد. (آهنگساز و تهیه‌کننده اجرایی موسیقی، الیوت ویلر است.) پیام صوتی - و قوی‌ترین استدلال فیلم برای ارتباط موضوع آن - این است که ترکیب پریسلی از بلوز، گاسپل، پاپ و کانتری همچنان در حال جهش و گرده‌افشانی در حال حاضر موسیقی است. هنوز تکان های زیادی در جریان است.

ImageAustin Butler در نقش الویس پریسلی در "Elvis" به کارگردانی Baz Luhrmann. موسیقی متن لیست پخش مورد انتظار را تکان می دهد و قوی ترین استدلال را برای ارتباط پریسلی ارائه می دهد.
آستین باتلر در نقش الویس پریسلی در فیلم «الویس» به کارگردانی باز لورمن. موسیقی متن لیست پخش مورد انتظار را تکان می دهد و قوی ترین استدلال را برای ارتباط پریسلی ارائه می دهد. اعتبار... برادران وارنر.

با این حال، به عنوان یک فیلم، «الویس» تکان می‌خورد و تنها تا حدی در تله‌ای گرفتار می‌شود که تدبیر خودش است. این نمایش از یک داستان اساساً آمریکایی از نژاد، جنس، مذهب و پول در میان تجدیدنظرطلبی و اسطوره‌شناسی زامبی‌ها در هم می‌پیچد، مطمئن نیستیم که می‌خواهد یک افسانه پاپ مجلل باشد یا یک ملودرام تراژیک.

برای دیدن مشهورترین فیلم های هالیوود اینجا کلیک کنید. 

طراحی تولید غم انگیز و پر زرق و برق، توسط کاترین مارتین (همسر لورمن و شریک قدیمی خلاق) و کارن مورفی، مملو از شلوغی کارناوال و ابتذال وگاس است. تمام آن ساتن و بدلیجات، که از طریق فیلم‌برداری پوسته‌دار مندی واکر و تحت تسلط قرمز رنگ فیلتر شده‌اند، فضایی از اروتیسم دیوانه‌وار را تداعی می‌کند. ممکن است این را با یک فیلم خون آشام اشتباه بگیرید.

این کاملاً یک اشتباه نخواهد بود. داستان اصلی، الویس (آستین باتلر) را قربانی یک شیطان خونخوار قدرتمند و فریبنده می‌کند. این سرهنگ تام پارکر است که صداپیشگی را ارائه می‌کند و تام هنکس با کوهی از چوب مصنوعی، لهجه‌ای عجیب و خیره‌کننده در چشمانش نقش می‌بندد. پارکر در بیشتر دوران حرفه‌ای خود مدیر پریسلی بود و هنکس او را به‌عنوان یک مرد کوچک و تا حدودی مفیستوفل تمام عیار به تصویر می‌کشد.

پارکر می‌گوید: «من الویس را نکشتم»، اگرچه فیلم چیز دیگری را بیان می‌کند. "من الویس را ساختم." در ذهن سرهنگ، آنها «نمایشگر و آدم برفی» بودند، شرکای برابر در یک اختلاس طولانی بسیار سودآور.